یک کاندید جدید احتمالی برای درمان رتینوپاتی دیابتی معرفی شد

27 آوریل 2020- رتینوپاتی دیابتی یکی از اصلی ترین عوارض عروقی ناشی از دیابت نوع 2 و شایع ترین علت زوال بینایی در بزرگسالان است.

یک مطالعه ی جدید در ژورنال آمریکایی پاتولوژی، گزارشی در مورد اثربخشی یک کاندید درمانی بالقوه منتشر کرده است که ممکن است اثرات ضد التهابی و محافظت از اعصاب را بر شبکیه و سر عصب بینایی در مراحل اولیه ی رتینوپاتی دیابتی داشته باشد. در این مطالعه از مدل موش دیابتی استفاده شد.

رتینوپاتی دیابتی در اثر آسیب به رگهای خونی بافت حساس به نور(شبکیه) در پشت چشم ایجاد می شود. علت این بیماری معمولاً به قند خون بالا مربوط می شود، اما مطالعات متعدد نشان داده اند که التهاب نیز عامل مهمی در پیشرفت این اختلال است.

پرفسور Jin A. Choi ، محقق ارشد این پژوهش از دپارتمان چشم پزشکی و علوم بینایی، گفت: التهاب باعث تخریب سلولهای عصبی و همچنین ناهنجاریهای میکروواسکولار در شبکیه می شود. نورودژنزاسیون در شبکیه ی افراد دیابتی می تواند قبل از شروع بالینی ناهنجاریهای میکروواسکولار در شبکیه ایجاد شود. بنابراین، درمانی برای جلوگیری از نورودژنزاسیون ممکن است یک استراتژی مداخله ای جدید در پنجره ی زمانی بین تشخیص دیابت نوع 2 و بروز علایم بالینی رتینوپاتی دیابتی ارائه دهد.

محققان اثرات ضد التهابی و محافظت عصبی، یک آگونیست گیرنده پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1RA) به نام lixisenatide را بر شبکیه و سر عصب بینایی با تزریق انسولین در مدل موش دیابت نوع 2 تجزیه و تحلیل و مقایسه کردند.

آنها موشهای دیابتی را به سه گروه تقسیم کردند: درمان چشم با GLP-1RA (LIX)؛ درمان چشم با انسولین (INS) در موشهایی که قند خون آنها توسط LIX کنترل شده بود و یک گروه کنترل (D-CON) . موشهای کنترل غیر دیابتی نیز برای مقایسه در نظر گرفته شدند.

 بعد از هشت هفته درمان، التهاب عصبی ناشی از دیابت نوع 2 در شبکیه و سر عصب بینایی گروه LIX به طور قابل توجهی در مقایسه با شبکیه های درمان نشده یا حتی تحت درمان با انسولین در موش هایی که در مراحل اولیه ی دیابت نوع 2 بودند، کاهش یافته بود. این نتایج نشان می دهد که تاثیر GLP-1RA مستقل از اثر کاهندگی قند خون این دارو است.

دکتر Chung، از بیمارستان سنت وینسنت در سئول خاطرنشان کرد: این مطالعه می تواند یک استراتژی درمانی امکان پذیر برای جلوگیری از زوال بینایی با استفاده از GLP-1RA در رتینوپاتی دیابتی نوع 2 ارائه دهد. این دارو به طور قابل ملاحظه ای التهاب عصبی را در رتینوپاتی دیابتی در مراحل اولیه ی این بیماری سرکوب کرد، در حالی که انسولین در این مطالعه تأثیر سرکوبگرانه کم یا ناچیزی داشت.

دکتر Choi، اظهار داشت: سلولهای گانگلیونی شبکیه حتی قبل از وقوع تغییرات بالینی مانند خونریزی در رتینوپاتی دیابتی، می میرند. بنابراین، برای پروگنوز بهتر بینایی، ما باید قبل از شروع بالینی رتینوپاتی دیابتی، روی درمان شبکیه در دیابت نوع 2 تمرکز کنیم. در مطالعه ی ما، میزان مرگ سلولهای گانگلیونی در گروه موشهای دیابتی که تحت درمان با GLP-1RA قرار گرفتند، به میزان قابل توجهی در مقایسه با موشهای تحت درمان با انسولین کاهش یافته بود.

منبع:

American Journal of Pathology. doi.org/10.1016/j.ajpath.2020.01.011.

https://www.news-medical.net/news/20200427/New-potential-treatment-candidate-identified-for-early-type-2-diabetic-retinopathy.aspx